Ból pod lewą łopatką

Ból pod lewą łopatkąobserwowany w patologiach układu mięśniowo-szkieletowego (osteochondroza, zespół mięśniowo-powięziowy, urazy), chorobach serca (zawał mięśnia sercowego, dławica piersiowa, reumatyczne i niereumatyczne zapalenie serca), chorobach przewodu pokarmowego (zapalenie trzustki, wrzody żołądka). Rzadkie przyczyny tego objawu obejmują uszkodzenie śledziony, wrzody i nowotwory skóry. Metody diagnostyczne dobierane są na podstawie zespołu podstawowego: stosuje się badania rentgenowskie, ultrasonograficzne i endoskopowe. Aby złagodzić ból, przepisuje się leki przeciwbólowe, po czym przeprowadza się leczenie medyczne lub chirurgiczne choroby podstawowej.

Przyczyny bólu pod lewą łopatką

Zespół korzeniowy

Stan patologiczny rozwija się z osteochondrozą klatki piersiowej lub przepukliną międzykręgową. Rzadziej ból korzeniowy występuje w przypadku kręgozmyku i zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa. Ostry ból w rzucie lewej łopatki obserwuje się, gdy w proces zaangażowane są korzenie piersiowe 3-6, dyskomfort bezpośrednio pod łopatką wskazuje na lokalizację uszkodzenia w kręgach 7-8. Zazwyczaj ból rozprzestrzenia się od łopatki do bocznej powierzchni klatki piersiowej i przestrzeni międzyżebrowych.

Zespół bólu mięśniowo-powięziowego

Zła postawa i długotrwałe przebywanie w niewygodnej pozycji prowadzą do ciągłego napięcia mięśni. Zespół objawia się bólem w okolicy łopatki po lewej stronie, gdy obciążenie jest przeważnie po tej stronie. Dyskomfort odczuwany przez pacjenta jest głęboki i umiarkowanie intensywny. Początkowo ból odczuwany jest tylko podczas ruchu i wysiłku, ale z biegiem czasu staje się stały. Czasami promieniujący ból pojawia się w przedramieniu lub lewej ręce.

Kontuzje

Intensywny ból pojawia się po pęknięciu lub złamaniu łopatki lub stłuczeniu tkanki miękkiej w tym obszarze. Jeśli integralność kości jest zachowana, ból jest umiarkowany, osoba może oddychać głęboko i swobodnie się poruszać. Kiedy dochodzi do urazowego uszkodzenia struktur kostnych, pojawia się ostry ból, a ruchomość ramienia i obręczy barkowej często jest ograniczona. Podczas zmiany pozycji lub naciskania na zraniony obszar odczuwany jest ostry ból.

Czyraki i karbunkuły

Ropnemu zapaleniu skóry otaczającej lewą łopatkę towarzyszy intensywny ból, który z reguły jest wyraźnie zlokalizowany. W miarę dojrzewania wrzenia pojawiają się odczucia „ciągnięcia", które nasilają się, gdy obszar objęty stanem zapalnym zostanie dotknięty lub pocierany ubraniem. Po przebiciu się opony i wyjściu martwiczego rdzenia ból ustępuje. W przypadku karbunkułu ból jest bardziej intensywny, a ogólny stan pacjenta często się pogarsza.

Choroby serca

Uszkodzenie serca jest typową przyczyną bólu pod lewą łopatką, co jest związane z bliskością położenia anatomicznego i charakterystyką unerwienia. W tym przypadku objawom towarzyszą różnego rodzaju bóle w klatce piersiowej, uczucie zamrożenia lub zakłócenia w pracy serca. Zwykle wykrywa się tachykardię i inne zaburzenia rytmu. Ból pod łopatką objawia się:

• Zawał mięśnia sercowego.Pacjenci odczuwają nieznośne pieczenie, które rozprzestrzenia się od okolicy przedsercowej do lewego ramienia i łopatki, rzadziej do okolicy obojczyka i szyi. Stan ten pojawia się nagle i towarzyszy mu silny strach przed śmiercią i stan omdlenia.
• Stabilna dławica piersiowa.Epizody ściskającego lub uciskającego bólu promieniującego do okolicy podłopatkowej są charakterystyczne dla ataków choroby niedokrwiennej serca. Nieprzyjemne objawy są wywołane wysiłkiem fizycznym lub stresem emocjonalnym i trwają średnio do 10-15 minut. Po odpoczynku lub zażyciu azotanów ból znika.
• Zapalne choroby serca.Tępy lub kłujący ból w klatce piersiowej, który promieniuje do lewej łopatki i dokucza pacjentowi przez kilka dni, jest charakterystyczny dla ostrego zapalenia serca (zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie osierdzia). Osoba skarży się również na duszność, podwyższoną temperaturę ciała i obrzęk kończyn dolnych.
• Reumatyzm.Charakterystyczny dla obrazu klinicznego reumatycznego zapalenia serca jest ból promieniujący w lewej połowie pleców w połączeniu z kardialgią. Obraz kliniczny uzupełniają bóle stawów, rumień pierścieniowy na skórze i guzki reumatyczne. Objawy częściej wykrywane są u dzieci i młodzieży.

Zapalenie trzustki

Ból obręczy, który przemieszcza się od lewego podżebrza do okolicy podłopatkowej, obserwuje się przy ostrym zapaleniu trzustki. Oprócz zespołu bólowego pacjenci martwią się wyniszczającymi wymiotami z zanieczyszczeniami żółcią i śluzem oraz napięciem mięśni brzucha. Ruch zwiększa bolesne odczucia, więc osoba próbuje leżeć na boku w bezruchu.

W przewlekłym zapaleniu trzustki napromienianie bólu pod łopatką wskazuje na zaostrzenie procesu. Często naruszenia są spowodowane błędami w diecie - dużą ucztą, piciem alkoholu. Ból ma charakter napadowy, czasami rozprzestrzenia się nie tylko do mięśnia podłopatkowego, ale także do okolicy przedsercowej. Objawy łączą się z nudnościami, wzdęciami i stolcem tłuszczowym.

Wrzód żołądka

Ból pod lewą łopatką jest oznaką lokalizacji wady na tylnej ścianie żołądka, bliżej pleców. Nieprzyjemne doznania pojawiają się w ciągu 20-50 minut po zakończeniu posiłku. Im wcześniej wystąpią objawy, tym większa jest lokalizacja owrzodzenia. Dyskomfort nasila się w przypadku jedzenia kwaśnych, pikantnych lub smażonych potraw. Aby zmniejszyć intensywność bólu, pacjenci wywołują wymioty.

Choroby śledziony

Ból i uczucie pełności w lewym obszarze podłopatkowym występuje przy powiększeniu śledziony spowodowanym procesami zakaźnymi, autoimmunologicznymi lub mieloproliferacyjnymi. Wraz ze stopniowym powiększaniem narządu pojawia się okresowy dyskomfort wraz z ciężkością w dotkniętym obszarze, a szybkiej zmianie wielkości śledziony towarzyszą ostre bóle tnące promieniujące pod lewą łopatką.

Nieco rzadziej przyczyną bólu są patologie chirurgiczne śledziony: pęknięcie, zawał, skręt. W tym przypadku występują bóle kłujące lub pulsujące promieniujące pod łopatką, które nasilają się przy najmniejszym ruchu. Dlatego pacjent przyjmuje pozycję wymuszoną: leżąc na lewym boku lub na plecach z kolanami podciągniętymi do brzucha. Obraz kliniczny uzupełnia gwałtowny spadek ciśnienia krwi i tachykardia. W przypadku braku odpowiedniego złagodzenia bólu następuje wstrząs.

Patologie oskrzelowo-płucne

Lewostronne procesy ogniskowe w płucach często powodują ból w projekcji łopatki. Dyskomfort wzrasta wraz z głębokimi oddechami, śmiechem i rozmową oraz atakiem kaszlu. Ból ma różnorodny charakter: ostry, kłujący, tępy, uciskający. Towarzyszy im gorączka, duszność i inne typowe objawy ze strony układu oddechowego. Najczęściej ból pod lewą łopatką odczuwają pacjenci, u których rozwija się:

• Zapalenie płuc.Pacjent odczuwa umiarkowany, tępy ból, który ma wyraźną lokalizację w przypadku ogniskowego zapalenia płuc lub rozprzestrzenia się w okolicy łopatki w przypadku płatowego zapalenia płuc. Głęboki kaszel pojawia się wraz z uwolnieniem śluzowo-ropnej plwociny. Objawy utrzymują się do 2-4 tygodni.
• Zapalenie opłucnej.W przypadku wysiękowego zapalenia opłucnej osoba odczuwa ucisk i pękanie pod łopatką i wzdłuż bocznej ściany klatki piersiowej. Kiedy poczujesz ten obszar, dyskomfort się nasila. Suche zapalenie opłucnej charakteryzuje się ostrym bólem w klatce piersiowej i okolicy podłopatkowej, nasilającym się podczas ruchów.
• Gruźlica.Zakażenie gruźlicą trwa długo, dlatego ból o niskim natężeniu utrzymuje się przez kilka miesięcy. Jeśli ból jest zlokalizowany w okolicy łopatki, ognisko patologiczne z większym prawdopodobieństwem będzie zlokalizowane w tylnych odcinkach płuc.
• Zawał płuc.Śmierć odcinka miąższu płucnego objawia się silnym bólem promieniującym pod lewą łopatką, klinicznie przypominającym atak dusznicy bolesnej. Stan pacjenta jest powikłany krwiopluciem lub krwotokiem płucnym, zaburzeniami oddychania zewnętrznego i zaburzeniami rytmu.

Rzadkie przyczyny

• Nowotwory: kostniaki i kostniakomięsaki, torbiele kości, nowotwory złośliwe skóry powyżej łopatki (rak podstawnokomórkowy, czerniak).
• Rzadkie patologie sercowo-naczyniowe: zespół sercowy X, tętniak aorty zstępującej.
• Ostre choroby chirurgiczne: ropień zaotrzewnowy, krwiak otrzewnowy, uduszona przepuklina przeponowa.

Diagnostyka

Pacjenci z bólem pod lewą łopatką w pierwszej kolejności kierowani są na konsultację do ortopedy-traumatologa. Jeśli nie ma zaburzeń układu mięśniowo-szkieletowego, w poszukiwania diagnostyczne zaangażowani są inni specjaliści: neurolog, kardiolog, chirurg itp. Aby ustalić przyczyny bólu, zaleca się pełny zakres badań instrumentalnych, który obejmuje:

• Radiografia.Rentgen łopatki w projekcji czołowej i bocznej pozwala wykluczyć lub potwierdzić uraz. Obrazowanie radiacyjne kręgosłupa jest wskazane w przypadku podejrzenia osteochondrozy, skoliozy lub kręgozmyku. Zwykłe zdjęcie rentgenowskie jamy klatki piersiowej pozwala podejrzewać uszkodzenie płuc lub serca.
• Elektrokardiogram.Standardowe 12-odprowadzeniowe EKG jest metodą przesiewową, na podstawie której lekarz stawia wstępną diagnozę i identyfikuje niebezpieczne procesy (zawał mięśnia sercowego, zagrażające życiu zaburzenia rytmu). Uzupełnieniem kompleksu diagnostycznego jest echokardiografia klasyczna lub przezprzełykowa oraz elektrofizjologia serca.
• USG narządów jamy brzusznej.Szybka i nieinwazyjna metoda służy do wykrywania typowych schorzeń powodujących ból lewej łopatki. W badaniu USG stwierdza się objawy wrzodu żołądka, naciek zapalny trzustki i powiększoną śledzionę. Aby wyjaśnić diagnozę wrzodu trawiennego, stosuje się EGD.
• Dodatkowe metody. Aby wyjaśnić charakter i nasilenie zmian kostnych, wykonuje się CT lub MRI kręgosłupa. W przypadku prawdopodobnych chorób oskrzelowo-płucnych wykonuje się bronchoskopię z biopsją i nakłuciem opłucnej. W przypadku trudności w rozpoznaniu patologii jamy brzusznej zaleca się laparoskopię diagnostyczną.

Metody badań laboratoryjnych odgrywają główną rolę w postawieniu diagnozy. Kliniczne badanie krwi wykazuje oznaki stanu zapalnego lub zakłócenia procesów krwiotwórczych. Wskaźniki białek ostrej fazy i proteinogramy mają charakter informacyjny w przypadku możliwego uszkodzenia serca lub procesu autoimmunologicznego. W kierunku bólu dławicowego ocenia się specyficzne markery mięśnia sercowego.

W diagnostyce chorób przewodu pokarmowego wykonuje się coprogram: na obecność zapalenia trzustki wskazuje duża zawartość niestrawionych cząstek pokarmu, wzrost liczby włókien mięśni poprzecznie prążkowanych i ziaren skrobi. W przypadku procesów zapalnych płuc i opłucnej konieczne jest posiew bakteriologiczny biomateriału, a następnie badanie wrażliwości wyizolowanych drobnoustrojów na antybiotyki.

Leczenie

Pomoc przed diagnozą

Biorąc pod uwagę różnorodność przyczyn bólu pod lewą łopatką, lekarzowi niezwykle trudno jest wydać zalecenia, dopóki nie zostanie zidentyfikowana podstawowa patologia. W trakcie badania wskazane jest zmniejszenie obciążenia mięśni pleców, aby wyeliminować zwykłe zmęczenie i przemęczenie, które może powodować utrzymujące się objawy bólowe. Jeśli odczucia są nie do zniesienia, stosuje się środki przeciwbólowe i pacjent jest natychmiast hospitalizowany.

Terapia zachowawcza

Plan leczenia dobierany jest dopiero po pełnej diagnozie i ustaleniu czynników etiologicznych bólu pod lewą łopatką. Jeśli pacjent odczuwa silny dyskomfort, zaleca się stosowanie leków przeciwzapalnych i zwiotczających mięśnie, które szybko łagodzą bolesne odczucia. W przypadku silnego bólu skuteczne są blokady terapeutyczne i podawanie narkotycznych leków przeciwbólowych. Biorąc pod uwagę chorobę, wybiera się sposób aktywności fizycznej.

Terapię lekową przepisuje specjalista o odpowiednim profilu. W przypadku bólu spowodowanego uszkodzeniem serca kardiolog przepisuje leki przeciwdławicowe i przeciwarytmiczne, leki przeciwpłytkowe i przeciwzakrzepowe oraz leki przeciwnadciśnieniowe. Choroby układu oskrzelowo-płucnego wymagają udziału pulmonologa i stosowania antybiotyków, środków wykrztuśnych i specyficznych leków przeciwgruźliczych.

W przypadku patologii przewodu pokarmowego dobiera się odpowiednią dietę i uzupełnia terapię preparatami enzymatycznymi, lekami prokinetycznymi, lekami zobojętniającymi i lekami przeciwwydzielniczymi. W neurologii w celu eliminacji zespołu korzeniowego wskazane są środki neurometaboliczne, witaminy z grupy B oraz leki poprawiające mikrokrążenie i właściwości reologiczne krwi.

W przypadku zaburzeń postawy i innych problemów z kręgosłupem aktywnie stosuje się metody nielekowe: terapię trakcyjną, masaż leczniczy, terapię ruchową. Wśród metod fizjoterapeutycznych dużą popularnością cieszy się balneoterapia (kąpiele siarczkowe i radonowe), terapia borowinowa oraz refleksologia. Możliwe jest zwiększenie skuteczności leczenia farmakologicznego poprzez elektroforezę leków bezpośrednio na dotknięty obszar.

Chirurgia

Metody chirurgiczne są wskazane, gdy leczenie zachowawcze jest nieskuteczne lub w ostrych patologiach zagrażających życiu, gdy opóźnienie jest niebezpieczne dla życia i zdrowia pacjenta. Do drugiej grupy operacji zalicza się metody stentowania, angioplastyki i bajpasów w przypadku zawału mięśnia sercowego, pomoc chirurga jamy brzusznej lub klatki piersiowej w przypadku urazów, procesów ropnych i krwawień wewnętrznych.

Planowane interwencje chirurgiczne są często przepisywane w neurochirurgii w przypadku ciężkiego zespołu korzeniowego i przepukliny międzykręgowej. Aby wyeliminować ból związany z uciskiem struktur nerwowych, wykonuje się mikrodiscektomię i waporyzację laserową krążka. W rzadkich przypadkach stosuje się operacje stabilizacyjne kręgosłupa (zespalanie międzytrzonowe, zastosowanie urządzenia Halo, stabilizacja transpedikularna).